قهرمان
- شنبه, ۹ آذر ۱۳۹۸، ۱۱:۰۷ ق.ظ
رها از قیل و قال دنیای دون
پر از نور، آگاهی؛ جنون
به هر پرسش بی جوابی جواب
ز هر حالت بی‌قراری برون
وجودش سراسر پر از سود و جود
چنان کودکی غوطه‌ور در وجود
درون جهان؛ درک یک بودنش
همانی که بودیش، کامل می‌نمود...
این خدا، قهرمان؛ این زمان
درونت نشسته، درونت عیان
که تا بشکنی خود و جویش کنی
بگردی ز پیریِ خود جاودان
------------------------------
پ.ن.1: واگویه‌های یک ذهن فراری از کلاس روان‌شناسی عمومی؛ 4/آذر/98
پ.ن.2: مشخصا شبیه شعرهای قبلیم راحت و روان نیست، ولی بعنوان اولین شعر رسمیم که قرار بود وزن و قافیه داشته باشه دوستش دارم :)
خب دیگه کم کم شاعر درون داره میاد بروووون :))