آن روی من

خب!

من امسالم رسما از دیروز شروع شد!! تا قبلش که سرگرمی و دغدغه‌ی روز و شبم شده بود کنکور، این هفته‌ی اخیر هم که استراحت و بیرون کردن انرژی‌های ته‌نشین شده‌ی درونم...

الآن تازه می‌خوام برنامه‌های امسالم رو مرور بکنم و دقیقشون کنم و همینجا به خودم تعهد بدم که قراره ته سال 98 چی شده باشم..

قبلش می‌خواستم ببینم پارسال چیا بهم گذشته.. که توی پست قبل نوشتمش ولی خیلی شخصی بود و رمز دار شد :))

حالا که فهمیدم 97م چه سال عجیبی بوده، که پرونده‌ی یه فصل بزرگ از زندگیم بسته شد و اپیزود اول فصل بعد هم با وقفه‌ی خیلی کوتاهی استارت خورد :|... که چه سال شلوغ و سریعی بود، که چقدر درد کشیدم و چقدر بزرگ شدم و چقدرهای دیگه...

حالا میدونم که قرار نیست 98 ساده‌ای رو پشت سر بذارم! اما همون‌قدر هم قرار نیست کم بیارم و زمین بخورم :) به لطف دوستای قشنگم، انرژی کلاس ژرفم، شخصیت کم و بیش محکمی که خودم از خودم ساختم توی این چند سال، و کمک‌های خدایی که همین نزدیکیست...

آخر سال 96 این جمله رو توی جمع‌بندی‌هام نوشتم:

در مجموع بدترین سال عمر من به بدترین پایان سال دنیا تبدیل نشد و همین جای شکر داره! به 97 امیدوارم ... سال سخت اما قشنگی می‌تونه باشه (به شرطی که سختیاشو درست حسابی تحمل کنم و پیش برم ...)

اتفاق افتاد :)

الآن هم برای ادامه‌ی 98م می‌خوام بگم که میدونم سخته، اما می‌تونم زندگیمو اون‌جوری که بخوام بسازم.. پس به پیش :)

----------------------------------

پ.ن.1: در پستی مجزا از هدفام برای 98 میگم..