آن روی من

میدونی ؟ وقتی میفهمیم که هممون با یه ناخودآگاه تهی (کااااملا تهی) پا به این دنیا گذاشتیم؛ وقتی نگاه میکنی میبینی چقــــدر آدما، نگاهاشون، تجربه‌هاشون، تصمیماشون، لایف‌استایلشون و خیلی چیزای دیگشون با هم متفاوته؛ فقط به یه چیز میتونی پی ببری ! اونم نقشیه که پدر و مادر توی زندگی و تصمیمای ما دارن ... نه مستقیم ها !! نه ! که اگه مستقیم باشه مقصر ممکنه خودمون باشیم !! منظورم تاثیریه که توی ناخودآگاهمون میذارن ... :|

آخه یونگ میگه که بخش اعظمی از ناخودآگاه ما تا 6سالگی شکل میگیره .. :" وقتی که خودمون "هـــــــــیـــــــــچ" تاثیری روی وقایع نداریم ... وقتی که هنوووز پاکیم ! وقتی که معصومیتمون نمیذاره بفهمیم چه بلایی داره سرمون میاد ...

خودم هنوز این تناقض که "با این حساب، مقصر اصلی در سرنوشت خوب یا بد من کی میتونه باشه" رو درک و هضم نکردم ! :|

- عقده ... (خلاصش اینه که: چیزایی که دیدنشون باعث به هم ریختن من میشن ..)

- آویزهای ذهنی که خوب و بد هایین که برامون جا افتادن ... (مستقل از درست و نادرست بودنشون !)

- کامپلکس! (چیزایی که به جای من و تو انتخاب میکنن برای زندگی من و تو !! :| قبل از اینکه بخوای فکر کنی ! بدون اینکه بدونی "دقیقا چرا ؟!" ... :")

چقــــدر مسئولیت پدر یا مادر شدن سنـــــگیــنه ! :|

من توی کل آدمایی که میشناسم توی زندگیم، 1زن و شوهر رو دیدم که دارن بچشون رو "تربیت" نمیکنن ... دارن بچه رو "بزرگ" نمیکنن ! فکر نمیکنن عقل کلن و هیچکس متد بهتری برای تربیت بلد نیست ... دارن به بچه کمک میکنن که "آدم" بمونه 3> امید که موفق شن :)

----------------------------

پ.ن.1: تیتری بهتر از "عجیــــــب !"!!!! به ذهنم نرسید ! :"