آن روی من

خانه و محیط کار؛ دو محلی که بیش‌ترین ساعات روزمان را در آنها می‌گذرانیم!

چه اتفاقی می‌افتاد اگر خانه‌ی ما -یا اتاق شخصی‌مان- بیانگر روحیات و ارزش‌های‌مان می‌بود؟ در آن صورت، مسلما با حضور در آن محیط، به آرامش و آسایشی که برای مقاومت در برابر تلاطم‌های بیرونی به آن نیاز داریم دست می‌یافتیم. آدمی معمولا در طول روز با تنش‌ها و اضطراب فراوانی مواجه است و نیاز دارد تا در خانه به یاد آورد چه کسی‌ست و به چه چیزهایی اهمیت می‌دهد. بعلاوه، زیبایی و سلیقه جنبه‌ای بسیار شخصی از زندگی و شخصیتِ ما است. ممکن است خانه‌ای یکسان، برای فردی آرامش و زیبایی به ارمغان آورد و برای فرد دیگر اضطراب! بنابراین نیاز است تا خانه –و همینطور محل کارمان- طوری طراحی شود که با شخصیت و سلیقه‌مان متناسب باشد و ما را به خودمان یادآوری، و به دیگران معرفی کند.

فردی به نام فراز تهامی را درنظر بگیرید: فراز دوست دارد خودش را به نامِ هنری‌اش –هیرکان- معرفی کند. هیرکان کارگردان و بازیگر تئاتر است، یک آرمان‌گرا و عاشق. او همواره برای زندگی خودش در جست و جوی معنا بوده و هست. در نتیجه‌ی این جستجو، آزادیِ انسان یکی از دغدغه‌های او شده و این مهم در کارهایش هم نمایان است. هیرکان می‌خواهد بر روی دیگران اثر بگذارد و بهترین راهِ شنیدنِ حرف‌هایش را نمایش و تئاتر می‌داند. در میان یکی از نمایش‌ها، بازیگر اصلی را تغییر می‌دهد و این ریسک بزرگ، در اجرا نتیجه‌ی خوبی می‌دهد و تئاتر با استقبال زیادی مواجه می‌شود. او عاشق موسیقی‌های راک، بلوز و محلی است که بسته به حال و مود خودش، به آن ها گوش می‌دهد.

هیرکان در دوران هنرستان، شروع به یادگیری ساز ترومپت می‌کند و از سال 83 وارد دانشگاه هنر می‌شود. بعد از حضور در جمع‌های دانشگاهی و هنری، تغییر و تحولات فکریِ او شروع می‌شود. در دانشگاه دوستان زیادی پیدا می‌کند. ارتباطات قوی‌ای با بچه‌ها و اساتید و دوستانِ آن ها برقرار می‌کند که در نتیجه، به یکی از بچه های دوست داشتنی دانشگاه تبدیل می‌شود. او یک سال در حین تحصیل، شروع به ایران‌گردی می‌کند و در یکی از سفرهایش با مردی جا افتاده آشنا شده و جذب حرف‌ها و نگاه او به دنیا می‌شود. آن مرد به نوعی به استادِ معنویِ او تبدیل می‌شود و هیرکان در سال، چند بار به آن روستا می‌رود تا با استادش دیدار کند.

هیرکان به رنگ ارغوانی علاقه‌ی زیادی داشته و بیشتر اوقات، لباس‌هایی با رنگ بنفش و آبی آسمانی به تن دارد. بعلاوه، او از تمامی نمایش‌هایی که بازی یا کارگردانی کرده، یک قطعه را به یادگار برمی‌دارد. در چنین شرایطی، هیرکان پس از ازدواجش در آینده‌ی نزدیک، قرار است به خانه‌ای جدید وارد شود... در سن 34 سالگی.

به نظر شما طراحی‌ای که فراز (یا همان هیرکانِ خودمان) را از هر نظر راضی کند باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟ آیا باید برای او، طراحی‌ای به سبک مینیمال آماده کنیم یا کلاسیک؟ مدرن یا پست مدرن؟ در ادامه به بررسی ویژگی‌های شخصیتیِ فراز پرداخته و سعی می‌کنیم آنها را در سبک مناسبی ادغام کنیم:

----------------------------

پ.ن.1: این ورژن اول از مقاله‌ایه که قراره تو مجله‌ی "طراحان ایده" چاپ بشه.

پ.ن.2: ادامه نداره، چون یک سری تغییراتِ ساختاری اتفاق افتاد برای متن :)))

پ.ن.3: ایشالا توی چاپِ زمستونِ این مجله، ورژن نهایی و کامل مقاله رو بخونین :)

پ.ن.4: اگه نقد یا پیشنهادی دارین لطفا کامنت بدین...