طولانی ولی مفید !!
- پنجشنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۱:۵۸ ق.ظ
ما در جامعه ای برونگرا زندگی میکنیم که به تنهایی و سکوت ارزش زیادی نمیدهد. ما دائما درحال پر کردن درون خود با مکالمات، فیلمها و برنامه های رادیویی و تلوزیونی هستیم. ما درحالی که تشنگی فرهنگی و سیاسی داریم و دائما درحال جذب اطلاعات و بدنبال تفریح هستیم، همواره نگرانیم که چیز مهمی را از دست بدهیم. ما خود را با آنچه در دسترسمان است خفه میکنیم تا مبادا با خود تنها باشیم.
تنها چند نفر از بیمارانم توانایی دارند چند ساعتی را بدون سقوط به ورطه ی افسردگی، در تنهایی بگذرانند. مردان از تنهایی و سکوت هراس دارند و نگرانند که این تنهایی به وابستگی آنها لطمه ای وارد کند. آنها نمیخواهند مستقل باشند و از گیر افتادن در خلا تنهایی وحشت دارند. تنهایی باعث میشود فرد با اندوه های خویش روبرو شود و آنها را شکست دهد.
......
------------------------------------------
چرا اینقدر از سایه(بخشی از وجود خود که ناپسندمان است) خود هراس داریم ؟ آیا آنچه در دیگران تحقیر میکنیم و از آن نفرت داریم، درواقع بخشی از خودمان نیست ؟ هنگامی که تصویر خوبی که از خودمان داریم متلاشی میشود، غم و اندوه کل وجودمان را فرا میگیرد و کشف میکنیم که کامل نیستیم. از نیازهای عمیق درونیمان آگاه میشویم؛ نیازمان به دیگران، به عشق، مهربانی و ... در این زمان استقلال دروغینمان به وابستگی ای دردناک تبدیل میشود و هنگامی که درک میکنیم کسی به ما بدهکار نیست، ما قربانی هایی بیگناه نیستیم و برای هیچه اتفاق می افتد مسئولیم؛ اینجاست که برای رسیدن به آرزوهای ممکن، خود را مسئول میدانیم. همچنین آگاهی از سایه یعنی پایان آرزوهای غیر ممکن و دنیایی خیالی که در ان رسیدن به آرزوها در زندگی هزینه ای ندارد.
......
------------------------------------------
پ.ن.1: پدران غایب، گای کارنو، انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی.
